Rosé wijn

Het maken van roséwijn.

Roséwijn is een ietwat complexe wijn om te maken. Het vereist handigheid en finesse, anders kan je een ongewenst resultaat krijgen.

Er zijn verschillende manieren om ze te maken. Het kan het resultaat zijn van de vinificatie van rode druiven of rode en witte druiven en de bereiding ervan wordt gekenmerkt door het feit dat de gisting geheel of gedeeltelijk plaatsvindt in afwezigheid van vaste delen van de druif. Daarom worden ze over het algemeen op dezelfde manier gevinifieerd als de witte wijnen.

Goede rosé´s worden meestal uitsluitend van één druivensoort gemaakt. Tegenwoordig vinden we echter ook veel rosé´s die het resultaat zijn van de versnijding van verschillende druivensoorten. Enkele van de meest gebruikte zijn Garnacha Tinta, Gamay, Bobal. Mencia, Pinot Noir...

Aan de ene kant hebben we de rosé´s van directe persing van rode druiven of blend van rode druiven en witte druiven. Met deze techniek wordt de hoogste kwaliteit bereikt. De kleur in dit type rosé wordt verkregen tijdens de maceratie die de most ondergaat met de schilletjes tijdens het persen.

Dan is er nog de techniek van het "bloeden". Hierbij wordt wijn gemaakt alsof het rode wijn is en wanneer de most met de schillen in de tank zit, laat men deze macereren tot de gewenste kleur is bereikt, waarna een deel wordt geblend dat de rosé zal zijn. Door deze techniek toe te passen krijgt de producent enerzijds een rosé met de gewenste kleur en anderzijds een rode wijn "dubbele pasta" met meer kleur en structuur door het feit dat hij gevinifieerd werd met een hoger percentage schillen dan normaal.

.

Er zijn ook de zogenaamde clarets, roséwijnen die het resultaat zijn van de vermenging van witte en rode wijn of van co-fermentatie van rassen van beide soorten. Van oudsher waren claretes heel gewoon in Spanje, maar tegenwoordig is dat minder.

Geschiedenis van roséwijn

Roséwijn zoals wij die kennen vindt zijn oorsprong in de tijd van de Romeinen in de Provence en Languedoc-Roussillon, Frankrijk, hoewel zelfs daarvoor de Grieken al roséwijn maakten van een mengsel van rode en witte druiven die gewoonlijk werden aangelengd met water om de intensiteit te verminderen. Er zijn in dit verband veel Griekse legenden die aan onverdunde wijn het vermogen toeschrijven om de drinker gek te maken omdat hij te alcoholisch is.

In de loop der jaren heeft elk gebied zijn eigen stijl van roséwijn gevonden. In Zuid-Frankrijk bijvoorbeeld hebben rosé´s op basis van Grenache Noir, Carignan en Syrah de neiging heel weinig kleur te hebben, droog te zijn en florale en fruitige aroma's te vertonen.

Aan de andere kant zijn in Bordeaux de rosés van Cabernet Sauvignon en Merlot over het algemeen intenser en gestructureerder dan de eerstgenoemde en kunnen ze zelfs aan rode wijnen doen denken.

Ten slotte nog een ander type rosé, die uit het noorden, de Loire-vallei. Omdat ze van een noordelijker breedtegraad komen, zijn deze roséwijnen veel droger en frisser dan hun zuidelijke tegenhangers. Ze hebben de neiging meer citrusachtig dan bloemig te zijn.

Tot slot nog de opmerking dat de eerste mousserende wijnen en de eerste Champagne ook roze waren. Tegenwoordig zijn rosé Champagnes meestal duurder dan witte Champagnes.

Classificaties van roséwijn.

Roséwijnen kunnen, net als de andere wijnen, worden ingedeeld op basis van het restsuiker dat ze bevatten, dus:

Extra brut: wanneer zij < 5 gr/l restsuiker bevatten.

Brut-: wanneer ze tussen 5 en 15 gr/l restsuiker bevatten.

Halfdroog: wanneer zij 15 tot 30 gr/l restsuiker bevatten.

Semi-droog: wanneer zij 15 tot 30 gr/l restsuiker bevatten.

Halfzoet: wanneer zij 30 tot 50 gr/l restsuiker bevatten.

Halfzoet: wanneer zij 30 tot 50 gr/l restsuiker bevatten.

Halfzoet: wanneer zij 30 tot 50 gr/l restsuiker bevatten.

Halfzoet: wanneer zij 30 tot 50 gr/l restsuiker bevatten.

Zoet: wanneer ze > 50 gr/l restsuiker bevatten.

We zouden ze ook kunnen indelen naar de tijd dat ze met de schilletjes hebben geweekt, dus naar de intensiteit van de kleur, van bleker naar intenser.

Bekende roséwijnmakers.

We hebben gezien dat rosé in de Provence is geboren. Tegenwoordig kunnen we echter veel verschillende rosé´s vinden, van fris en fruitig tot vol en gerijpt.

Laten we enkele van de referentiefabrikanten noemen:

In Spanje, afkomstig uit Rioja hebben we bijvoorbeeld Viña Tondonia,l Muga of Viña Real. In Navarra Monjardín, Viña Zorzal of Gran Feudo. Aan de andere kant van het land, in de Penedès, vinden we Jean Leon, Can Sumoi of Gramona. Zelfs op Mallorca kunt je goede rosé vinden, zoals bij het wijnhuis 4 Kilos en zijn Moteur Pistache Rosé.

In Frankrijk zijn de meeste roséproducenten geconcentreerd in het zuiden. In de Provence vind je enkele van de bekendste wijnhuizen Clos Cibonne, Miraval, Domaines Ott of Domaine d'Eole en uit de Rhônevallei, Domaine de La Janasse, Domaines Paul Jaboulet Aîné of M. Chapoutier.

Tot slot kunnen we uit Italië noemen Cascina degli Ulivi in de regio Piëmont, Le Coste in Lazio of Tenuta Rapitala op Sicilië.

Rosé proeven en combineren.

Roséwijnen kunnen er in vele soorten zijn. Van fris, subtiel en licht, fruitig en zoet, tot meer complex of geconcentreerd en gestructureerd. Dit maakt ze tot zeer gastronomische wijnen, goede tafelgenoten, die bij de overgrote meerderheid van de gerechten perfect passen.

Daarnaast zijn ze vaak zuurder en zachter dan rode wijnen. Door hun zuurgraad en aroma's zijn het verfrissende wijnen, zodat ze ook voor de maaltijd gedronken kunnen worden.

Rosewijn is een veelzijdige wijn. Hij kan goed samengaan met vleeswaren, zachte kazen en gerookt vlees. De fruitigere smaken gaan ook goed samen met allerlei zeevruchten en als ze wat meer plantaardig of droger zijn, is een goed bord vis een uitstekende keuze. Ze passen ook perfect bij pasta en rijst en zelfs bij veel desserts zijn ze een goede combinatie.

En jij, houd je van een intensere roséwijn of van een subtielere en verfijndere?

Heb je je favoriete rosé al gevonden?